Gekooid en Geborgen

Gekooid
Vastgezet
Geborgen
Bevrijd.

Deze woorden blijven in mijn hoofd sluimeren na een intens moment in onze beleving.
Je plaatste me staand in de kooi, mijn collar met de leash vastgezet aan een ring in de roestige kooi. Eén voor één pakte je mijn handen en legde ze op de tralies aan de bovenkant. ‘Vasthouden’ was het enige dat je zei.
Meer is er niet nodig, ik hoef niet volledig vastgezet te worden, deze simpele woorden maken dat ik vasthoud tot ik mijn handen niet meer voelen kan.

‘Wil je dat ik je nog strakker vast zet?’ was je vraag.
Beiden wisten we dat deze dynamiek beleven in een ruimte met anderen soms te hevig voor me kan zijn en toch…de kooi gaf me rust. Al eens eerder hadden we dit samen ontdekt, ik had nooit verwacht dat eenmaal opgesloten in de kooi dit mij zoveel rust zou geven. Alsof er iets van me af viel, ook nu weer was dat wat ik mocht ervaren. Naast het verlangen volledig de jouwe te mogen zijn.

Ik knikte, je sloeg een touw om mijn middel en zette me zo vast, met mijn rug richting de speelruimte en creëerde zo een intieme zone. Onze zone.

In je ogen zag ik wat het met jou deed, de macht die het je gaf, te weten dat ik geen kant op kon, het roestige koude staal tegen mijn huid. Je kwam in de kooi staan, met je lichaam duwde je me volledig tegen het staal.
Je bewoog weg, uit de kooi, het krakend en piepend geluid van de deur die dicht gedaan werd, het schrapend geluid van de sloten waarmee de deuren vergrendeld werden, ze voelden als een bevrijding.

Niets meer hoefde ik dan de jouwe te zijn, mijn lichaam vastgezet, ter beschikking voor jou om te doen of te laten wat je wilde.
Woordloos spraken onze ogen, ik las verlangen in de jouwe. Verlangen me dieper te laten gaan, verlangen je te laten gelden, mij te laten voelen dat ik van jou was.

Tijd verdween in het vacuüm van onze dynamiek, we werden één in onze unieke dans. Mijn lichaam vastgezet, stil en afwachtend. Jouw bewegingen, je liep om de kooi heen, liet me merken dat je naar me keek, sprak uit dat je ernaar verlangde me jouw pijn te laten ondergaan.
Je stond voor me, buiten de kooi, duwde mijn gezicht tegen het ijzer en vertelde me dat je me zo los ging maken, om aan de andere kant, meer exposed, weer vast te zetten.
Mijn ademhaling versnelde, een bekende angst sloop naar binnen. Het gevoel bekeken te worden door anderen voelt als een inbreuk op ons moment, op mijn overgave aan jou.
Je keek in mijn ogen, ik zag je speuren of ik het aan zou kunnen. Ik glimlachte, je vertelde me hoe mooi je me zo vond, vastgezet in de kooi, volledig machteloos.

Je maakte me los, het was een vreemde ervaring het touw van mijn huid af te voelen glijden, daar waar ik al zo goed als naakt was voelde ik me nog naakter.
Ik draaide me om, plaatste mijn handen aan de andere kant bovenin over de tralies. Je pakte ze vast, duwde ze strakker op het staal. Ik voelde de rafels van het roestige ijzer en de plakkende draden van een web. ‘Daar houden’, sprak je.
Met trage beweging legde je opnieuw het touw om mijn borsten en middel, je keek me aan en vroeg ‘strakker?’ ik knikte en voelde hoe ik met elke handeling dieper wegzakte. Je trok het touw strakker aan, ik hapte naar adem onwennig bij deze duidelijkheid van jou in dit moment. Niet eerder was je zo duidelijk wanneer we in een openbare ruimte speelden.

Er volgde een nieuwe dans van bewegen, je sloot de deur van de kooi, liep eromheen. Trok mijn gezicht tegen het ijzer aan en vertelde me dat ik deze daar moest houden, je opende de deur, met een zacht schopje maakte je me duidelijk dat ik mijn benen wijder moest zetten. Je handen om mijn middel, je trok me naar achteren voor zover het touw waarmee ik aan de kooi vastgemaakt was dit toestond.
De cane raakte mijn billen, de impact heftig en intens. Geen ruimte om mijn eigen dans te bewegen en toch zei jij ‘beweeg maar, dans je mooie dans maar’.

Opnieuw verloren we onszelf in een tijdloos bewegen, mijn lichaam raakte meer en meer uitgeput, mijn handen voelde ik niet meer maar nog altijd hield ik vast.
Ik fluisterde ‘ik houd staan niet lang meer vol’, je maakte me los zonder me los te laten. Verplaatste me naar een massagebank dichtbij en liet me op mijn rug plaatsnemen, mijn handen bracht je naar de ijzeren poten van de massage tafel. Je hoefde niet meer te zeggen dat ik ze daar moest houden, ik greep het koele staal vast alsof ik eraan vastgeklonken werd.

Een laatste bewegen, de strokenzweep over mijn buik en borsten, de singletail op mijn buik en toen ging langzaam het licht uit bij me. Een enorme kou nam bezit van me, ik wist het nog net uit te brengen en je was al bezig me in te pakken met dekens.

Zo fijn en intens dit moment, dankjewel….