Wanneer je bezig gaat met ontdekken van bdsm dan kan het voelen alsof je kind bent in een snoepwinkel waar je alles pakken mag wat je hebben wilt. De mogelijkheden om te ontdekken en te beleven zijn eindeloos, er zijn onderdelen binnen bdsm die je zonder echte risico’s beleven kunt (en jezelf kunt aanleren) er zijn er ook die je niet zomaar even jezelf eigen maakt.
Binnen de bdsm wereld lijkt een tendens te heersen dat je alles maar kunt leren.
Of het nu gaat om een zweep hanteren, iemand in bondage aan het plafond hangen, een spel met naalden of een spijker door iemands intieme delen slaan. Ongetwijfeld is alles te leren, de vraag is echter…welke risico’s ga je aan? En hoe ga je verantwoord met deze risico’s om?
Een eerste vereiste is het risico benoemen, vaak zie ik dat risico’s als te verwaarlozen worden beschouwd en er daarom ook niet over gesproken hoeft te worden. Om wat voorbeelden te noemen:
- hoe groot is de kans dat die leuke persoon die ik heb ontmoet niet te vertrouwen is, hij/zij was zo charmant ik kan best mee naar zijn/haar huis/hotelkamer
- hoe groot is de kans dat mijn partner een hartaanval of beroerte krijgt, of valt en buiten bewust zijn raakt, wanneer ik in een bondage lig. Ik heb geen veiligheids (safety) touw nodig.
- hoe groot is de kans dat ik met bondage iets permanent iets beschadig bij mijn partner, ik heb wat filmpjes op youtube gekeken en ik weet best wat ik doe.
- hoe groot is de kans dat tijdens een gangbang er onverhoopt toch een partner tussen zit die geen condoom gebruikt. We zijn volwassen mensen en hebben de risico’s besproken.
De lijst met voorbeelden is natuurlijk eindeloos. Er zijn risico’s en dat zou het eerste uitgangspunt moeten zijn. Daarna kun je samen praten over hoe acceptabel je het vindt om het risico aan te gaan. Wanneer ik in een achtbaan ga dan neem ik ook een risico, ik stap wel in een achtbaan op een pretpark. Deze wordt gecontroleerd door externe instanties, ik stap niet in een achtbaan op een kermis, deze wordt wekelijks afgebroken en opnieuw weer opgebouwd, waarbij ruimte voor fouten is.
Vraag jezelf af hoeveel ruimte er voor fouten is in hetgeen jij met je partner wilt doen, of in hetgeen jij je partner met jou wil laten doen.
Onderzoek hoe je de risico’s kunt beperken, en praat samen over hoe acceptabel de risico’s voor jullie zijn.
Zo heb ik mijn partner gevraagd om wanneer wij met zijn tweeën zijn en hij bindt mij vast er altijd voor te zorgen dat ik mijzelf los kan maken als er iets met hem gebeurd. Ik weet dat het maar een kleine kans is, maar wat ik niet wil is dat hem iets overkomt en ik niet in staat ben mezelf los te maken, dat ik moet wachten tot iemand ons ontdekt, mij kan bevrijden. Wat ik ook niet wil is dat ik vast gebonden en machteloos toe zou moeten kijken hoe mijn partner onwel wordt of nog erger overlijdt.Ik ben me bewust van dit risico en ik heb ervoor gekozen hoe ik met dat risico om wil gaan.
Een ander voorbeeld is dat zelfs al heeft mijn partner een verpleegkundige achtergrond en weet hoe met naalden om te gaan, ik wil niet dat hij een naaldenspel met mij speelt vanwege de risico’s. Het risico op beschadigen van onderliggend weefsel, het risico op ontstekingen door niet steriele naalden. Wat veel mensen vergeten is het feit dat naalden steriel zijn wanneer ze door de huid heen geprikt worden, maar daarna niet steriel weer door diezelfde huid teruggetrokken worden. Het is een risico wat een ander misschien te verwaarlozen vindt, voor mij is dat anders.
Maak je eigen keuze, ga bewust en verantwoord om met de risico’s die je aangaat. Of dat nu is als onderdanige of als dominant. Maak de risico’s die je aangaat bespreekbaar met je partner, maak samen afspraken over de te lopen risico’s en hoe daarmee om te gaan, en waar voor jullie de grens ligt.
BdsmMinnend 