Hevige, intense dagen. In de privacy van de vakantie was er de ruimte om te delen, te spelen, te ervaren, onpeilbaar de diepte in te gaan. Vanaf het wakker worden tot het weer gaan slapen was er een verlangen om te delen.
Ja hoor, het was heerlijk om in het bos te wandelen, door kleine plaatsjes langs de Maas te dwalen, een drankje op een terras, de gezelligheid van bezoek. Het weer was onverwacht goed, dat was toch wel even een angst geweest toen we gedwongen ons plan van lekker naar het zuiden te gaan moesten bijstellen en we de koude van een vakantie in september herinnerden. Dus daar hebben we ook echt geluk mee gehad.
Tijdens het rijden naar een van de plaatsjes aan de Maas waren we aan het praten over de hevigheid en de diepte die we in de dagen ervoor hebben beleefd en doorleefd. In de auto hebben we er veel over gepraat, elkaar geplaagd en begon in mijn gevoel de dans soms al, zeker in onze gedachten.
Plots schoot me in één van die gesprekken de volgende zin te binnen: “Weet je wanneer je het mooist bent?” Op de vragende blik in haar ogen zei ik: ” In de momenten dat je lijdt.”
Diegene die mij kennen weten dat ik haar schoonheid iedere dag indrink, maar dit gaat over een andere schoonheid, etherisch. De avond ervoor was de sadist in mij heel erg op de voorgrond geweest, keer na keer liet ik haar de diepte van de pijn ervaren, echt ervaren, heel lang en niet gedempt door lust en orgasmes, echt heel veel pijn. Ze droeg het, be- en doorleefde het, liet niet de masochiste in haar naar voren komen, maar gaf haar overgave aan mij, dronk de pijn met liefde in ons delen, in een connectie die ik zelden tot nooit zo heb mogen ervaren.
Bijna iedere morgen vroeg ik haar om de meest gevoelig lichaamsdelen van de avond ervoor te laten zien. Vele blikken heb ik daar in gezien, een huivering bij het idee dat ik aan mijn gevoel toe zou geven en gelijk weer mijn hand op haar lichaam liet gaan, tot de wens om nog (en het liefst gelijk) de diepte nog een keer te mogen ervaren, tot een serene rust waarin ze zich toonde.
Twee dagen na de autorit waarin ik het zo voelde en zei kwamen we weer in een hevig moment, daar mocht ik haar, na het geven van veel pijn, weer in de ogen kijken, en hoefde alleen het eerst gedeelte te zeggen, en ik zag een glimlach, warm en mooi over haar gezicht gaan.
“Weet je wanneer je het mooist bent?”
Ze wist het. Ze straalde het. Ze gaf uit onpeilbare bron.
BdsmMinnend 